بررسی تغییرات سوانح ترافیکی قبل و بعد از اجرای چهار فعالیت اجرایی پلیس راهنمایی و رانندگی کشور

سابقه و هدف: در ایران به طور متوسط روزانه 70 نفر به علت سوانح ترافیکی جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند. در طول 5 سال اخیر اقدامات زیادی توسط پلیس راهنمایی و رانندگی در جهت کاستن از میزان مرگ و شدت جراحات ناشی از سوانح ترافیکی جاده‌ای صورت گرفته است. از آنجا که نتایج این اقدامات تاکنون بررسی نشده است، به منظور مطالعه الگوی اپیدمیولوژیک مرگ‌های ناشی از سوانح ترافیکی جاده‌ای ایران در سال‌های 1383 تا 1386 و مقایسه معیارهای اپیدمیولوژیکی سوانح ترافیکی جاده‌ای در سال‌های قبل و 2 سال بعد از مداخلات پیشگیرانه توسط پلیس راهنمایی و رانندگی این مطالعه انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت. آمار سوانح ترافیکی بر اساس آمار و اطلاعات یک پایگاه اطلاعاتی 4 ساله از دو منبع پلیس راهنمایی و رانندگی، و پزشکی قانونی به دست آمد. میزان مرگ‌ها و صدمات ناشی از سوانح ترافیکی به ازای هر ده هزار وسیله نقلیه و صد هزار نفر جمعیت محاسبه شد، و نسبت شانس قبل و بعد از مداخلات پیشگیرانه پلیس مورد ارزیابی و بررسی قرارگرفت. فعالیت‌ها و اقدامات صورت‌گرفته توسط پلیس راهنمایی و رانندگی عبارت بودند از: 1) اجرای قوانین استفاده از کمربند ایمنی، 2) اجرای قوانین استفاده از کلاه ایمنی، 3) اجرای قوانین ترافیکی خاص، 4) برنامه‌های آموزشی تولیدشده و پخش‌شده از وسایل ارتباط جمعی همچون رادیو و تلویزیون. یافته‌ها: طی زمان مورد بررسی، تعداد خودروها 1/43% و کل وسایل نقلیه جاده‌ای 58% رشد داشته است. میزان مرگ‌ها به ازای هر صد هزار نفر، از 2/38 در سال 1383 به 8/31 نفر در سال 1386 کاهش یافته است. نسبت شانس حاصله تحقیق برای این میزان، 83/0 و حدود اطمینان 95% برای این نسبت، بین 82/0 تا 85/0 می‌باشد. میزان مرگ‌ها به ازای هر ده هزار وسیله نقلیه، از 2/24 نفر به 4/13 نفر کاهش یافته است. نسبت شانس حاصله تحقیق برای این میزان، 56/0 و حدود اطمینان 95% برای این نسبت، بین 55/0 تا 57/0 می‌باشد و کاهش مشابهی در میان مجروحین تصادفات ترافیک جاده‌ای نیز نشان داده شده است. نتیجه‌گیری: فعالیت‌ها و اقدامات پلیس ترافیک که به طور همزمان و ملی در جهت جلوگیری از تصادفات ترافیکی جاده‌ای انجام شده‌، در جهت کاستن از میزان مرگ و سوانج جاده‌ای، مؤثر بوده است.